هدف از پژوهش حاضر، ایجاد هنجار حالات خلقی شرکت کنندگان در مرحله کشوری مسابقات علمی- تخصصی معلمان مرد تربیت بدنی بود. در این پژوهش جامعه با نمونه برابر بود، از این رو 337 نفر از معلمان مرد تربیت بدنی از 29 استان در هفت گروه سنی و سه مقطع تحصیلی به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات از طریق سیاهه نیمرخ حالات خلقی (Poms) که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود، جمع آوری شد. در این پژوهش از میانگین، انحراف استاندارد، رتبه درصدی و آنالیز واریانس (ANOVA) استفاده شد. در نهایت هنجار نیمرخ حالات خلقی معلمان مرد تربیت بدنی در هفت گروه سنی و سه مقطع تحصیلی تعیین شد. نتایج نشان داد خلق و خوی معلمان مرد تربیت بدنی در هفت گروه سنی و سه مقطع تحصیلی تفاوت معناداری ندارد (P>0.05).

استفاده از سیاهه ((نیمرخ حالات خلقی)) برای سنجش خلق ورزشکاران ایرانی آغاز و روایی و پایانی آن نیز مشخص شده است. نظر به صراحت و جامعیت این ابزار در کاربردهای علمی روان شناسی ورزشی وهمچنین ضرورت ایجاد هنجار برای هر رشته ، پژوهش حاضر بدون قصد مقایسه بین رشته های ورزشی، در صدد ایجاد هنجار و نیمرخ مهارت های روانی رشته های مختلف بود. از این رو 376 ورزشکار عضو تیم های ملی و برخی باشگاه های درجه یک کشور سیاهه مذکور را پر کردند. شاخصهای آمار توصیفی، مانند میانگین، انحراف استاندارد و هنجارهای درصدی شش وضعیت خلقی که توسط آزمون فوق قابل سنجش هستند به دست آمد.حساسیت و ملاحظات استفاده از این هنجارها مورد بحث قرار گرفته است.

آزمون های نیمرخ حالات خلقی نشان می دهند، بازیکنانی که دچار آسیب دیدگی می شوند، از نظر روانی نیز تاثیر می پذیرند. در موارد آسیب های شدیدتر، افت سلامت روانی و تمایل به افسردگی غیرمعمول نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر آسیب بر نیمرخ حالات خلقی بازیکنان فوتبال تیم پرسپولیس تهران بود. بدین منظور 54 نفر از بازیکنان تیم پرسپولیس در دو رده سنی بزرگسالان و امید در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات تحقیق از طریق پرسشنامه POMS قبل و بعد از آسیب دیدگی بازیکنان و توسط پزشک تیم جمع آوری شد. از روش های آمار توصیفی و آزمون t وابسته در سطح معناداری 95 درصد برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که همه بازیکنان تیم پرسپولیس در طول فصل 92 – 91 حداقل یک آسیب را متحمل شده اند. همچنین نتایج نشان داد که قبل از آسیب نیمرخ حالات خلقی آنها همانند نمودار کوه یخی مورگان بود که بعد از آسیب دچار وارونگی شد و نیز تفاوت معناداری بین نیمرخ خلقی بازیکنان قبل و بعد از آسیب مشاهده شد (P=0.0001). یافته های این تحقیق نشان می دهد که میانگین نیمرخ حالات خلقی بازیکنان بعد از آسیب دچار تغییراتی شده و سطح تنش، افسردگی، خشم، خستگی و سردرگمی آنها افزایش یافته است، درحالی که سرزندگی آنها کاهش یافته است.

مقدمه: ورزش برای اغلب ورزشکاران تجربه ای هیجانی تلقی می شود وهیجانات منفی می توانند از نظر جسمانی و روانی عملکرد را مختل کنند، برهمین اساس توانایی ورزشکار برای حفظ کنترل بر هیجانات قبل، حین وپس از رقابت برای عملکردی موفق ضروری است. پژوهش حاضرباهدف بررسی اثربخشی آموزش مولفه های هوش هیجانی برحالات خلقی دانش آموزان دختر ورزشکار و غیرورزشکار اجرا شد.روش پژوهش: برای این مطالعه طرح نیمه آزمایشی باپیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل انتخاب شد. با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 120 دانش آموزدختر (60 ورزشکار، 60 غیرورزشکار) از شهر تهران انتخاب و، سپس در دو گروه آزمایش و دو گروه کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه هوش هیجانی و مقیاس خلقی برونل برای هرکدام از گروه ها درپیش آزمون و پس آزمون اجراشد. آموزش مولفه های هوش هیجانی به مدت یازده جلسه و هفته ای دوبار برای گروه های آزمایش اعمال و گروه های کنترل مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس تک متغیره تحلیل شدند.یافته ها: نتایج پژوهش نشان دادکه آموزش مولفه های هوش هیجانی اثر معناداری برنمیرخ حالات خلقی دختران دانش آموز ورزشکار و غیر ورزشکار دارد، ونتایج تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که در مقایسه با گروه کنترل، گروه آزمایش افزایش معناداری از نظر آماری درخلق مثبت (سرزندگی) و کاهش در حالات خلقی منفی (خشم، تنش، خستگی وافسردگی) داشته است. درسردرگمی بعنوان یک خلق منفی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش ودر پیوند با تحقیقات گذشته، برخلاف هوش شناختی، هوش هیجانی از طریق آموزش قابل ارتقا است، بنابراین متخصصان حوزه سلامت روان خصوصا روانشناسان ورزشی و مشاوران مدارس می توانند از پیامدهای مثبت آموزش هوش هیجانی برای مراجعین خود بهره مند شوند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی نیمرخ حالات خلقی بازیکنان تیم ملی فوتبال بزرگسالان ایران پس از یک جلسه تمرین و مقایسه آن با نیمرخ حالات خلقی فوتبالیست های برزیلی و نیمرخ های کوه یخی و اورست می باشد. در این راستا با استفاده از آزمون POMS برخی متغیرهای روانشناختی بازیکنان نظیر تنش، افسردگی، خشم، سردرگمی، خستگی، توانمندی و نمره کل اختلالات خلقی (TMD) مورد ارزیابی قرار گرفته است تا فشار تمرین، مهارت های روانی و میزان آمادگی بازیکنان در تعامل مجموعه ای از عوامل جسمانی، فیزیولوژیکی، مهارتی و روانی مورد بحث و بررسی قرار گیرد. همچنین نشان داده شود که آیا فوتبالیست های تیم ملی بزرگسالان ایران در مقایسه با معیارهایی که نشان دهنده ورزشکار موفق می باشند و ورزشکارانی که دارای آمادگی و سلامت روحی بوده و از عملکرد ورزشی خوبی برخوردارند از شرایط روانشناختی مطلوبی برخوردارند یا نه. این پژوهش بر روی 25 نفر از بازیکن فوتبال مرد بزرگسال دعوت شده به اردوی تدارکاتی جهت شرکت در مسابقات جام ملت های آسیایی 2007 اجرا شد و یافته های تحقیق با توجه به نتایج آزمون آماری تی تست برای یک نمونه در سطح آلفا 5% موید این است که پاسخ های روانشناختی فوتبالیست های تیم ملی ایران به تمرینات انجام شده متناسب با نتایج مورد انتظار نبوده است. تغییر، تضعیف و یا تقویت مشاهده شده در متغیرهای خلقی خستگی، توانمندی و نمره کل اختلالات خلقی دال بر تغییرات منطقی ناشی از یک برنامه تمرینی علمی و منسجم نیست لذا آنچه انتظار می رود بر اثر فشار تمرینی مطلوب ایجاد شود مشاهده نشده است. اختلافات خلقی مشاهده شده در بازیکنان تیم ملی فوتبال بزرگسالان ایران نسبت به نیمرخ حالات خلقی فوتبالیست های برزیلی و نیمرخ های کوه یخی و اورست نشان می دهد که این بازیکنان احتمالا در معرض اختلالات روانی ناشی از تنش، افسردگی، خشم و سردرگمی قرار دارند نه میزان خستگی و اساس توانمندی. بنظر می رسد علت این امر این است که تعیین فشار مطلوب تمرین و یافتن دامنه فشارهای تمرینی بیشینه و زیربیشینه بطور صحیح و منطقی با توجه به سطح آمادگی افراد در پست های مختلف بازی و ویژگی ها و فشارهای فیزیولوژیکی مطلوب این رشته ورزشی انجام نشده است لذا اختلالات خلقی یا روانی بازیکنان کمتر تحت تاثیر شدت تمرین و شرایط بدنی آنان بوده بلکه بیشتر ناشی از ضعف در عوامل آمادگی جسمانی و روانی بازیکنان بخصوص غیرلژیونرها، شرایط روانی بازیکنان و وضعیت حاکم بر اردوی تدارکاتی آنها می باشد.

هدف تحقیق حاضر، مقایسه ویژگی های شخصیتی (نیمرخ روانی) دو گروه از دانشجویان رشته تربیت بدنی و دانشجویان غیر تربیت بدنی (فقط دختران) دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر بر اساس پرسشنامه MMPI بود. با توجه به ماهیت تحقیق، شیوه تحقیق از نوع پس رویدادی (علمی مقایسه ای) است. بدین منظور 100 دانشجوی تربیت بدنی و 100 دانشجوی غیرتربیت بدنی به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه تحقیق برگزیده شدند. ویژگی های شخصیتی دانشجویان مذکور توسط ابزار اندازه گیری پرسشنامه مبنه سوتا (فرم کوتاه 71 سوالی) سنجیده شد. پرسشنامه مبنه سوتا با MMPI، ویژگی های شخصیتی چون خود بیمار انگاری، افسردگی، هیستری، فرافکنی، اضطراب، اسکیزوفرنی، هیپومانی و جامعه ستیزی را اندازه گیری می کند. تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات بر اساس آزمون فرضیه های تحقیق شامل رابطه بین صفات شخصیتی دانشجویان رشته تربیت بدنی (ورزشکاران) و دانشجویان غیر تربیت بدنی (غیر ورزشکاران)، بین سن و وضعیت تاهل دو گروه آزمودنی و ویژگی های شخصیتی آنان صورت پذیرفته است. روش آماری مورد استفاده پژوهش حاضر آزمون تی و همبستگی پیرسون و با استفاده از برنامه نرم افزار SPSS انجام شد و نتایج نشان داد بین سن دانشجویان رشته تربیت بدنی و ویژگی های شخصیتی آنان در مشخصه های SC-HY-HS-PA-PD-Ma، تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین در مورد دو گروه آزمودنی (هم دانشجویان ورزشکار و هم غیر ورزشکار)، بین متغیرهای سن و HS و HY رابطه معنی داری مشاهده شد. در مورد تاهل نیز بین متغیر تاهل و میانگین کل مقیاس PD در بین دانشجویان رشته تربیت بدنی (ورزشکار) همبستگی معنی داری وجود دارد. در مورد دانشجویان غیر تربیت بدنی نیز بین متغیر تاهل و مقیاس HS رابطه معنی داری دیده شد. بین ویژگی های شخصیتی دانشجویان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی اختلاف وجود دارد و تفاوت فقط در مقیاس PD (سایکوپاتی، جامعه ستیزی) معنی دار است. به طوری که دانشجویان رشته های تربیت بدنی در مقایسه با دانشجویان غیر تربیت بدنی، سایکوپاتی و ناسازگاری اجتماعی کمتری دارند و رفتارهای پرخاشگرانه کمتری از خود بروز می دهند. در دیگر مقیاس ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط بین فرهنگ سازمانی مدیران با خلاقیت معلمان تربیت بدنی بود. نمونه آماری شامل 160 نفر معلم تربیت بدنی بود. ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل پرسشنامه ارزیابی فرهنگ سازمانی(OCAQ)  و پرسشنامه خلاقیت رندسیپ بود. نتایج نشان داد که میانگین نمره فرهنگ سازمانی 62 (از حداکثر نمره ممکن 100) و میانگین نمرات زیرمجموعه های هماهنگی با تغییر 12.63، همسویی اهداف فردی و گروهی 13.16 کار گروهی هماهنگ 11.5 مشتری گرایی 9.28 و قدرت فرهنگ سازمانی 12.8 از حداکثر نمره 20 بود. نمرات فوق نشان می دهد که فرهنگ سازمانی مدیران در سطحی متوسط قرار دارد. میزان خلاقیت معلمان تربیت بدنی نیز با میانگین 118 (از حداکثر نمره ممکن 250) در حد متوسط و پایین بود. نتایج آزمون فرضیات تحقیق نشان داد که همبستگی بین فرهنگ سازمانی و خلاقیت 0.37 بود که در سطح(P=0.01)  معنی دار بود. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که زیرمجموعه های قدرت فرهنگ سازمانی (t=1.309, p£0.026)، هماهنگی با تغییر (t=6.34, p<0.007) و همسویی اهداف فردی و گروهی (t=-3.7, p=0.002)، دارای رابطه خطی با متغیر معیار بوده و واجد شرایط پیش بینی خلاقیت هستند. نتایج ضریب معیاری بتا نشان می دهد که مهمترین عوامل پیش بینی کننده خلاقیت به ترتیب هماهنگی با تغییر 0.41 و قدرت فرهنگ سازمانی 0.26 و همسویی اهداف فردی و گروه -0.170 هستند. نتایج به دست آمده در این تحقیق ضرورت ارایه راهکارهایی مانند ارائه تسهیلات تحقیقاتی آموزش و پرورش برای مدیران و معلمان و پذیرش هزینه های تحقیقات به عنوان سرمایه گذاری، برقراری ارتباط مناسب با کارکنان، سعی در ایجاد محیط کاری که همراه با افزایش حمایت از ایده های خلاق باشد، استفاده از الگوهای متفاوت تعامل با دیگران در مواقع مورد نیاز، برقراری روش های آموزش مهارت های حل خلاقانه مسائل و افزایش هر چه بیشتر جو تفاهم و همکاری متقابل با مدیریت را ایجاب می کند.

پایه و اساس برنامهریزی و طراحی آموزشی، نیازسنجی است. پژوهش حاضر نیز با هدف نیازسنجی آموزشی معلمان تربیتبدنی استان مازندران انجام شد. در این پژوهش از روش آمیخته کیفی و کمّی استفاده شد. در بخش کیفی نمونهای هدفمند متشکل از 16 نفر متخصصان به عنوان مطلعین کلیدی انتخاب شدند. بر مبنای یافتههای حاصل از مرحلة کیفی، پرسشنامه 71 گویه ای طراحی شد و بعد از بررسی روایی و، )6/ پایایی آن )آلفای کرونباخ 983 نهایتاً بر روی نمونهای متشکل از 118 نفر از معلمان تربیتبدنی مدارس استان مازندران اجرا شد. یافتهها در بخش. کیفی پژوهش نشان میدهد معلمان تربیتبدنی استان مازندران در حیطههای مرتبط با 2. مدیریت و رهبری؛ 1 یاددهی و یادگیری؛ 3. شایستگیهای تخصصی 7. اخلاق و حقوق و 1. فناوری و پژوهش، نیاز به آموزش دارند. همچنین از نظر معلمان شرکت کننده در تحقیق وجود نیاز آموزشی در تمامی حیطه ها و اولویت نیازها نیز به ترتیب =6/ فوق در سطح ) 61 p ( معنادار بود. معلمان تربیتبدنی استان مازندران، در حیطههای مورد بررسی نیاز آموزشی دارند و می توان گفت معلمان آموزش متناسب دریافت نمیکنند و یا آموزش دریافت شده آنان، کافی نیست.

 مسابقات علمی- تخصصی معلمان تربیت بدنی همه ساله در سه مرحله برگزار می شود. هدف تحقیق حاضر ارزیابی این مسابقات بود. جامعه و نمونه آماری تحقیق شامل کلیه معلمانی بود که از استانهای قم، گیلان، مرکزی و مازندران در مرحله نهایی (کشوری) نوزدهمین دوره این مسابقات شرکت داشتند. نتایج نشان داد که تمامی آزمونهای علمی روا بودند. آزمونهای عملی نیز دارای حداقل سطح روایی قابل قبول بودند. پنج آزمون از شش آزمون علمی دارای اعتبار معنادار بودند. ضریب دشواری چهار آزمون از شش آزمون علمی مطلوب بود ولی در آزمونهای عملی در دو روش نتایج متفاوت بدست آمد. ضریب تمیز آزمونهای علمی و عملی نیز در دامنه نامطلوب بودند. بعنوان نتیجه گیری می توان گفت اگر به بررسی و تجدیدنظر در تنه و گزینه های انحرافی تک تک آزمونهای علمی پرداخته شود و در آزمونهای عملی نیز خطاهای اندازه گیری احتمالی به حداقل برسد و از آزمونهای با روایی و اعتبار بالا استفاده شود، می توان مسابقاتی با کیفیت بهتر و موثرتر برگزار کرد.

هدف از تحقیق حاضر، ارزشیابی سیستم ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی به منظور رفع برخی از نواقص این سیستم است. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تصادفی 310 معلم تربیت بدنی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب و برگه های ارزشیابی عملکرد آنها بررسی شد. برای بررسی اعتبار عوامل ارزشیابی، خطای ارزشیابی، ارتباط درونی بین عوامل ارزشیابی و مقایسه تفاوت بین معلمان زن و مرد، به ترتیب از آزمون های آلفا کرونباخ، کلموگروف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و U مان ویتنی استفاده شد (در سطح معناداری .(P£0.05 یافته های تحقیق نشان داد، اعتبار عوامل ارزشیابی معلمان تربیت بدنی در دو عامل اصلی (عوامل عملکردی و عوامل فرایندی) برابر 0.16 است، که خیلی ضعیف است. بررسی توزیع نمره ها در ارزشیابی عملکرد معلمان نشان داد که ارزیاب ها دچار خطای نرمش و ارفاق شدند. همبستگی بین عوامل عملکردی و فرایندی معلمان معنادار بود (P=0.41). با وجود معنادار بودن همبستگی بین عوامل، این مقدار همبستگی برای حذف یکی از عوامل کافی نبود. همبستگی بین عوامل عملکردی و فرایندی با نمره نهایی ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی به ترتیب 0.56،0.85  به دست آمد که معنادار بود (P=0.000). این موضوع نشان می دهد که هر یک از عوامل ارزشیابی به درستی معلمان را مورد ارزشیابی قرار می دهند. همبستگی بین نمره های ارزشیابی معلمان تربیت بدنی با میزان تشویق و اصلاح به ترتیب 0.036، 0.028 به دست آمد که معنادار نبود، بدین معنی که معلمان تربیت بدنی نسبت به نمره هایی که دریافت کردند، مورد تشویق و اصلاح قرار نگرفتند. تفاوت معناداری بین نمره های ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی مرد و زن وجود نداشت. همچنین معلمان تقریبا به یک اندازه مورد تشویق و اصلاح قرار گرفتند. تفاوت بین نمره ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی دوره راهنمایی و متوسطه معنادار بود، بدین صورت که معلمان دوره راهنمایی نمره بهتری دریافت کرده بودند، ولی تفاوت معناداری بین این دو گروه از معلمان در عوامل تشویق و اصلاح مشاهده نشد.